Asset Publisher
Polish forests
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Poland is in the European lead, while concerning the area of all forests. They cover about 29,2 % of the country territory, and grow within the area of 9,1 million hectares. The overwhelming majority of the forests is state owned, of which almost 7,6 million hectares are managed by the State Forests National Forest Holding..
The number of Polish forest is still growing. The forestation rate of the country has increased from 21 % in 1945 to 29,2 % at the moment. Between 1995 and 2008, the forest area increased by 310 thousand ha. The basis for afforestation works is the "National Programme for Increasing the Forest Cover" (KPZL), assuming an increase of the forestation rate up to 30 % by 2020 and up to 33 % by 2050. Polish forests abound in flora, fauna and fungi. 65 % of the total number of animal species live there.
The forests grow in our country on poor soils, mainly because of the development of the agriculture in previous years. It influences the distribution of the types of the forest sites in Poland. Over 55 % of the forest areas is covered with coniferous forests. In other areas, there are forest sites, mainly the mixed ones. Their small part constitute alder and riparian forests – not more than 3 %.
In the years 1945 – 2011 the area of natural deciduous tree stands within the area of the State Forests National Forest Holding increased from 13 to 28,2 %.
Within the lowlands and uplands the most often occurring tee species is pine. It covers 64,3 % of the forest area of the State Forests National Forest Holding and 57,7 % of private and commune forests. In the mountains the predominant species is European spruce ( in the west) and European spruce with beech (in the east). Domination of pine is the result of carrying on sustainable forest management in the past. Once, the monocultures (crops or cultivations of one species) were the answer to the great demand of industry for wood. Such forests appeared to be quite fragile to climatic factors. They also were often the prey of pests' expansion.
In Polish forests, the share of other tree species, especially deciduous trees have been systematically increasing. The foresters have stepped aside from monocultures – that is why, they try to fit specific species of the forest stand to the natural stand, that would be proper for the given area. Thanks to that, in the years 1945 – 2011, the area of the deciduous tree stands within the lands of the State Forests National Forest Holding increased from 13 to 28,2 %. There occur more and more frequently the following tree species: oaks, ashes, maples, sycamore maples, elms, but also birches, beeches, alders, poplars, hornbeams, aspens, tilias and willows.
Our forests are the most often represented by the forest stands aged 40 to 80 years. The average age of the forest equals 60 years. More and more trees are of big size at the age over 80 years. Since the end of the Second World War, the forests' area has increased up to almost 1,85 million hectares.
Raport o stanie lasów w Polsce 2012
Asset Publisher
Asset Publisher
Dąb szypułkowy czy bezszypułkowy?
Dąb szypułkowy czy bezszypułkowy?
Lecą z drzew żołędzie – owoce dębu. A czy potrafimy określić, jaki to gatunek?
W Polsce występują trzy rodzime gatunki dębów: szypułkowy, bezszypułkowy i omszony. Na naszym terenie spotkać możemy jedynie te dwa pierwsze. Są do siebie bardzo podobne a pora kwitnienia i Pliniusz podaje, że żołędzie dębu były pokarmem człowieka wcześniej niż pszenica owocowania to najlepszy czas, by bez problemu je odróżnić. Nazwa gatunkowa pochodzi od sposobu osadzenia kwiatostanów żeńskich i rozwijających się z nich owoców. Jeśli więc spotkamy dęby na których żołędzie zwisają na kilkucentymetrowych szypułkach to jednoznacznie wiemy, że jest to dąb szypułkowy. Jeśli natomiast żołędzie będą osadzone bezpośrednio na pędach, wówczas bez wątpienia mamy do czynienia z dębem bezszypułkowym. Nieco trudniej przedstawia się rozpoznawanie gatunków na podstawie kwiatów. Dęby to gatunki rozdzielnopłciowe. Z daleka widać zwisające zielone kotki, lecz są to kwiaty męskie. Kwiaty żeńskie zaś, z których rozwiną się żołędzie, są znacznie drobniejsze i osadzone na końcu pędów. Jak już wiemy – jeśli zwisają na szypułkach, wówczas mamy do czynienia z dębem szypułkowym, jeśli natomiast osadzone są na pędzie, jest to dąb bezszypułkowy.
Odwrotnie natomiast przedstawia się sytuacja z liśćmi: u dębu szypułkowego ogonki są krótkie, u bezszypułkowego zdecydowanie dłuższe. Gdy drzewa pozbawione są liści rozpoznawania gatunków mogą podjąć się jedynie fachowcy. Nie jest to łatwe a sprawę utrudnia fakt, że... obydwa gatunki krzyżują się ze sobą, tworząc mieszańce o różnych cechach.
Spośród rodzimych gatunków wymienić należy jeszcze dąb omszony, ale ten występuje jedynie w rezerwacie przyrody w Bielinku nad Odrą. Dość często spotkać możemy dąb czerwony o charakterystycznie ostro zakończonych liściach. Przybył do nas z Ameryki Północnej, gdzie jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem dębu.
Dęby mogą wyrastać w potężne drzewa. Pewnie dlatego w wierzeniach ludzi pierwotnych uchodziły za pierwsze drzewa stworzone na świecie. Są to drzewa długowieczne, dlatego najwięcej pomników przyrody to właśnie dęby.
Pliniusz podaje, że żołędzie dębu były pokarmem człowieka wcześniej niż pszenica. Ale ostrożnie, w większych ilościach mogą być trujące. Dzikie zwierzęta mogą je natomiast jeść w dowolnych ilościach bez uszczerbku dla zdrowia. Żołędzie szczególnie upodobały sobie sójki, które dla ich walorów smakowych zrezygnowały nawet z wyprawy za morze.
